کتاب به این موضوع می­پردازد که چطور تمایل داریم انسان خوبی باشیم اما مسائلی باعث می­شود علی‌رغم کارهای خوب کوچکی که انجام داده­ایم درنهایت خود را بیشتر سرزنش کرده و فکر کنیم به‌لحاظ اخلاقی آدم خوبی نبوده­ایم. در واقع هدف کتاب این است که به روشی برسد تا از طریق آن بتوانیم کارهای خوب بیشتری انجام دهیم و انسان اخلاق­مدارتری باشیم. در راستای این هدف، نویسنده با لحنی صمیمی و گاهاً با استفاده از طنز به‌سراغ نظریات فلسفی در باب اخلاق می‌رود؛ نظریات فلاسفه‌ای از زمان‌های گذشته تا قرن اخیر. مسئلۀ فضیلتِ ارسطو، فایده‌گراییِ جان استوارت میل، اخلاق‌گرایی و قراردادگراییِ امانوئل کانت، عمل‌گراییِ چارلز ساندرز پیِرس، بخشندگیِ پیتر سینگر و اگزیستانسیالیسمِ ژان پل سارتر و آلبر کامو از جمله نظریاتی هستند که با زبانی ساده در کتاب توضیح و مفاهیم نوینی مثل عمل قهرمانانه و فرسودگی اخلاقی معرفی شده‌اند. نویسندۀ وال‌استریت ژورنال با اشاره به نظر ویتگنشتاین، که می­گوید اثر فلسفی می­تواند تنها با ارائۀ مجموعه­ای از شوخی­ها نوشته شود، به اثر شور اشاره کرده و آن را مصداق دقیقی از همین مسئله دانسته است.